کوگ بی دنگ

از وقتی یادم میاد هی درگیر رابطه ها بودیم، یا شایدم با رابطه ها درگیر بودیم ، بالاخره بیکار ننشستیم ، یکی میومد ، یکی میرفت، یکی خاطره میساخت، یکی بغض میشد،یکی محو میشد یکی حک میشد ، و چند نفري هم خاموش .... این اواخر اما ذهنم به این موضوع مشغول شد که ادمی در هر رابطه، در هر دوستى و به اصطلاح آمد و شدی یه قسمتی از وجودشو جا میزاره ،پشت سرت رو که نگاه کنی،_

  اونروز سر کلاس داشتم فکر میکردم که متوجه شدم علی داره نگاهم میکنه از اون لحظه مدام دارم تکرار میکنم ((عشق عشق یعنی نیستاگموس جذاب چشم های علی......)) و خیلی از جمله های دیگه که پشت هم ردیف شد این کلاس رو با تموم خستگی ها ،با تموم عصبی شدن های مداومش،با تموم زجرهایی که کشیدم دوس دارم،خاطرشو خیلی میخام برعکس دانشگاه که اسفند تمومش کردم ..یه دفاع بی مزه از پایان نامه و اتمام 5 ترم  دوس نداشتنی چمرا

  اونروز سر کلاس داشتم فکر میکردم که متوجه شدم علی داره نگاهم میکنه از اون لحظه مدام دارم تکرار میکنم ((عشق عشق یعنی نیستاگموس جذاب چشم های علی......)) و خیلی از جمله های دیگه که پشت هم ردیف شد این کلاس رو با تموم خستگی ها ،با تموم عصبی شدن های مداومش،با تموم زجرهایی که کشیدم دوس دارم،خاطرشو خیلی میخام برعکس دانشگاه که اسفند تمومش کردم ..یه دفاع بی مزه از پایان نامه و اتمام 5 ترم  دوس نداشتنی چمران بجز دوستای خوبش که به یادگار موندن برام مثل شنبه 28 اسفند که صبح زود پا بشی 3 ساعت راه بیای اهواز ،بری  مدرسه...که اومده باشی... والان پشت سیستم کلی وقت داشته باشی برای فکر کردن مثل رستا که تو خونه

نمیخواهم حرفم همیشه شعار باشد که اولین معلم خداست .معلمی شغل انبیاست و شغل من زیباست.دوس دارم وقتی میگویم معلم هستم دیگران هم مرامعلم بدانند .با همان ارمانهایی که از شعار بودنش میهراسم...

---

دلم مثل سیر و سرکه میجوشه،یه حس نا ارومی دارم ،یه حال عجیب... فقط دقیقا نمیدونم این حس و حال  رو باید دوس داشته باشم یا ازش بترسم.. شاید بخاطر عوض شدن  اب و هواست. اخه هوا داره یه جورایی قشنگ میشه.یه جورایی دلپذیر .رسیدن پاییز اینجا مشهوده . خنکای ظهر.باد.اسمون خوش رنگی که مدتها بود اینجور ندیده بودمش.البته این روزها از بس درباره پاییز شنیدم و خوندم که حرف زدن و ابراز علاقه بهش فک میکنم رو اعصاب باشه .چقد طرفدار پیدا کرده . حس میکنم قبلا ها اینجور نبود.این همه معشوقه و داعی ... شاید به خاطر جمعه بودنه.جمعه ها رو باید از بقیه روزهای هفته جدا کرد .نشوند یه گوشه.�

 

خیلی وقته میخاستم درباره خاطره ها بنویسم، اینکه تکلیفمون با این خاطره های جورواجور چیه؟؟؟ با ادمهای سازنده خاطره هامون.با مکانهایی که  خاطرهامون رو شکل دادن .خیابون ها.پارک ها .موبایل ها.شماره ها. اسم ها .فصل ها . راه رفتن ها .اهنگ ها .نوشته ها

بالاخره یه گذشته ای هم وجود داره که نمیشه به همین راحتی کنارش گذاشت

اومدم که خیلی چیزها بنویسم .ساعت 12 اومدم که بنویسم اما  الان ساعت 6 صبح شده و من غرق در .....

نمیشه ندیده گرفت،نمیشه بی تفاوت از کنارش رد شد ...

برام سه تا جمله بنویسید

حرف:

علاقه:

خاموشی:

اگه حال داشتین با اینا هم بسازید

بغض:

لعنتی:

لعتتی

 

  وقتی تو گود باشی و جزیی از بازی. وقتی میدونی یه روز باید جوابگو باشی وقتی ببینی هیچی اونجوری که میخای نمیشه  وآدما زشت و خودخواهانه رو صفحه زندگی یه فرشته رژه میرن و به گندش میکشن و اونقدر کوتاه فکر و حقیرن که نمیفهمن هر قدمی که برمیدارن،هر بار که دهنشون باز میشه چشم و گوش یه فرشته داره کاملا رصدشون میکنه، نمیدونن هر حرفشون پشتش یه دنیا  دلهره و هراس داره واسه اون فرشته  و خیلی راحت یه دنیا نبوغ و رویا تبدیل میشه به  کابوس و بغض شرمم میگیره از بودن،دلم میخواد همه چیز همینجا کات بشه....   به نظرم طلاق شاید دشوارترین لفظ زمین باشه وقتی پای یه فرشته در می

سر به هوا  کودکانِ کامل اُردی‌بهشت  راه غريب گريه را بر عبور آوازِ من بسته بودند  صدايم به سايه‌سارِ درّه نمی‌رسيد  تو آن سوتر از رديف صنوبران  پای پرچينِ پسينی شکسته شايد  کتابی از نشانیِ دوستانمان را ورق می‌زدی،  زنان کوچه می‌گويند  به گمانم تُرا در صفِ‌ صحبت آرزويی دور ديده‌اند،  حالا همه‌ی همسايه‌ها می‌دانند  من هر غروب، غروب هر پنجشنبه تا شبِ‌ التماس  به جستجوی عکسِ کوچکی از تو بالای کارنامه‌ی سالِ آخرت  هی گنجه و پشت و رویِ خانه را در خواب خاطره می‌گردم  پس نشانی تُرا کی در هراسِ گمشدن از دست‌داده‌ام ری‌را  هنوز که هنوز است  از گن�

  باید این حوالی کسی باشد... پرسه های شب و نیمه شب را کسی باید حاشیه کتاب را اسم کسی باید قلمت را سمت کسی باید دهان ادم بوی کسی را باید حرف های ادمی شکل کسی را باید نگاه خیره به کسی باید نشستن در هوای کسی باید خوابیدن در یاد کسی باید باران با پا های کسی باید فشردن دستهای کسی باید کسی برای تمام نشدن   در را که میگشایی چشمان کسی باید...  باید باشد برای همان بعد از ظهر های سگی شبهای لعنتی برای تمام ساعت های دلواپسی سالهای تنهایی برای عمری خستگی.... برای منصور و انتخاب دوس داشتنی اش... برای اخرین روز خرداد...