اسفند جمع تمام دیوانگی هاست

 

اونروز سر کلاس داشتم فکر میکردم که متوجه شدم علی داره نگاهم میکنه

از اون لحظه مدام دارم تکرار میکنم

((عشق

عشق یعنی

نیستاگموس جذاب چشم های علی......))

و خیلی از جمله های دیگه که پشت هم ردیف شد

این کلاس رو با تموم خستگی ها ،با تموم عصبی شدن های مداومش،با تموم زجرهایی که کشیدم دوس دارم،خاطرشو خیلی میخام

برعکس دانشگاه که اسفند تمومش کردم ..یه دفاع بی مزه از پایان نامه و اتمام 5 ترم  دوس نداشتنی چمران

بجز دوستای خوبش که به یادگار موندن برام

مثل شنبه 28 اسفند که صبح زود پا بشی 3 ساعت راه بیای اهواز ،بری  مدرسه...که اومده باشی...

والان پشت سیستم کلی وقت داشته باشی برای فکر کردن

مثل رستا که تو خونه جدیدشون خیلی خوشحاله،مثل چراغ خونه ای که باز روشن شد ،اون دو تا ادمی که کوتاه اومدن،کنار گذاشتن منیت هاشونو  ،و الان خوشحالن و خوشحالتر رستاست...

مثل نی نی نیومده ی مهتابمون که هر بار کلی اسم ردیف میکنیم براش پارسا و مهراد و راد مهر و ....

این سالی که گذشت شاید خیلی متفاوت نبود اما کلی تجربه های قشنگ  داشت که گاهی بهای سنگینی هم بابتش دادم

دلتنگ بودم و هستم .خوبه که هنوز اینجا هست .شما ها هستید

باور کنید دوس دارم بنویسم به اندازه تموم روزهای نبودنم حرف دارم .اما یاری نمیده این ذهن .این مغز .این فکر

+ نوشته شده در  شنبه بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۵ساعت 14:17  توسط فرهاد غریبوند  |