دلم هر روز برایت تنگتر میشود

از وقتی یادم میاد هی درگیر رابطه ها بودیم، یا شایدم با رابطه ها درگیر بودیم ، بالاخره بیکار ننشستیم ، یکی میومد ، یکی میرفت، یکی خاطره میساخت، یکی بغض میشد،یکی محو میشد یکی حک میشد ، و چند نفري هم خاموش .... این اواخر اما ذهنم به این موضوع مشغول شد که ادمی در هر رابطه، در هر دوستى و به اصطلاح آمد و شدی یه قسمتی از وجودشو جا میزاره ،پشت سرت رو که نگاه کنی،_دقیقا مثل گذشتن از یه میدون پر از سیم خاردار_هی گیر میکنی . میبینی یه تیکه های کوچک و بزرگی از وجودت یه جاهایی گیر کرده ،زخم شده ، یا از وجودت کنده شده،سطح انرژیت کمتر میشه و رمقت واسه ادامه زندگی به طرز محسوسی افت میکنه ... قطعا روز سخت و دردناکی خواهد بود روزی که چیزی از دلت نمونه... حتی اگه بمونه هم گیر کردن بین یه عالمه خاطره ی پر تیغ و خار، ادمی رو به زانو در میاره. اونم بنده هایی مثل ما که نتونستسم خودمون رو حفظ کنیم، بی مهابا جولان دادیم، سعی کردیم کنار دست هر کسی بشینیم، همدم خیلی ها باشیم و هر بار برای فرار کردن از واقعیت ها به کنج پر خار تری پناه بردیم ... ميشه ادم یه روز همه ی این تیکه های کنده شده رو دوباره سر جای خودش برگردوند??? ادم میتونه ادعا کنه همه ی دلش رو تو چنگ خودش داره?? ادمی میتونه به گذشته بر نگرده??ّ #فرهاد_غریبوند @farhadgharibvand

کوگ بی دنگ...